Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2314

Hindi inaasahan ni Avery na mag-iingat ang gayong munting bata.

Avery: “Little Lilly, si Siena ang may number ko, talagang tatawagan niya ako.”

Medyo gumaan ang pakiramdam ni Lilly: “Bakit kailangang dalhin ng biyenan si Siena pababa ng bundok?”

Naging maayos din ang buhay niya. Kung hindi dahil kay Avery at Shea, siguradong hindi papayag si Lilly na bumaba ng bundok.

“Little Lilly, ito ang desisyon ng kanyang biyenan. Hindi natin mapipilit.” Mahinahong sinabi ng Host, “Maganda ka ba sa pagbaba ng bundok?”

“Ayos lang naman. Dinala ako ni Auntie Tate sa ospital. Napakabait din sa akin nina Ate Layla at Kuya Robert. Nakilala ko rin si Auntie Shea… Auntie Shea wants to adopt me. Siyanga pala, isang pamilya sina Auntie Shea at Auntie Tate. Sa tingin ko pareho silang mabubuting tao, gusto ko silang makasama.”

Tumingin ang Host kay Avery at ngumiti: “Miss Tate, dahil willing si Lilly na sumama sa iyo, ibig sabihin, may tadhana sa pagitan ninyo.

Mahihirapan ka ni Lilly sa hinaharap.”

“Seryoso ito. Sa hinaharap, madalas kong ibabalik si Lilly upang bisitahin ang lahat. Kung may iba pang mga paghihirap sa templo, maaari mong sabihin sa akin.

Tuwang-tuwa ako na makapagbigay ng kaunting kontribusyon sa lipunan.” sincere na sabi ni Avery.

“Miss Tate, maraming salamat sa iyong kabutihan. Ipagdadasal namin kayo at ang pamilya mo dito.” Nagpapasalamat na sabi ng Host.

“Speaking of which, ang wish ko na umakyat ng bundok this time is related talaga sa family ko. Mayroon akong isang anak na babae na wala sa tabi ko mula nang siya ay isilang. Nang hanapin ko siya, hindi niya alam kung saan siya nagpunta. Hanggang ngayon, hindi ko alam kung buhay ba siya o patay, kung ligtas ba siya o hindi.” Sinabi ni Avery ang kanyang heart knot, at nang matapos ang mga salita, nakahinga siya ng maluwag.

Narinig ng amo ang mga salita at umaliw: “Miss Tate, lahat ng bagay ay may katiyakan. Kung buhay pa ang anak mo, siguradong babalikan ka niya. Kung wala na siya, dapat matuto kang bumitaw.”

Avery: “Salamat Master sa pag-akit sa akin. Hindi na ako mapakali gaya ng dati. At nang makita ko ang mga batang ito sa bundok na gumagawa ng napakahusay, naisip ko rin na kung ang aking mga anak ay nakatira sa ganoong lugar, maaari rin silang mamuhay nang malaya.”

The Host: “Miss Tate, mabait ka. Kung buhay pa ang mga anak ko, siguradong aalagaan sila ng mabubuting tao.”

Sa tabi, pagkatapos putulin ni Layla ang mga ipit ng buhok ng mga bata, nakita niyang medyo nawala ang ekspresyon ni Lilly, at agad siyang tinawag upang sumama at makipaglaro.

“Little Lilly, alam kong naiwan ang mabuting kaibigan mo, huwag kang malungkot. Dahil magkakaroon ka ng maraming mabuting kaibigan sa hinaharap.” Hinawakan ni Layla ang ulo ni Lilly, “Kaibigan mo rin ang mga batang ito! “ Owned by NôvelDrama.Org.

Sinulyapan ni Little Lilly ang lahat, saka tumango.

Lilly: “Talagang hahanapin ako ni Siena. Hiningi niya ang numero ng telepono ni Auntie Tate, at tiyak na tatawagan niya si Auntie Tate sa hinaharap.”

Layla: “Madali lang yan. Sa susunod na tawagan ni Siena ang nanay ko at pinapunta niya ng diretso si nanay at isama siya para makipaglaro sa amin. Paano naman?” natatawang sabi ni Layla.

Biglang ngumiti si Lilly: “Sister Layla, napakabait mo.”

“Syempre! Wala kang mapagkakatiwalaan, pero lagi mo akong mapagkakatiwalaan, alam mo ba?” Nanalo si Layla.

Pagkatapos nilang manatili sa templo para sa tanghalian, handa na silang bumaba ng bundok.

Nang kumaway si Lilly sa kanyang mga Masters at mga kaibigan, hindi niya maiwasang mamula ang kanyang mga mata.

Binuhat siya ni Wesley at inaliw sa malumanay na boses: “Ibabalik kita linggo-linggo, okay?”

Lilly: “Sige.”

Sa alas-4 ng hapon, pinapunta ni Avery si Lilly sa bahay ni Wesley, at dinala sina Layla at Robert pauwi…

Bumalik sila dahil tulog na si Little Lilly.

Habang pabalik sa bahay ni Foster, nakatulog din si Robert sa sasakyan.

Maaga silang nagising sa umaga.