Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2309

Wesley: “Well. Noong nagsisipilyo ako kaninang umaga, sinabi ko sa akin na gusto kong magpakulay ng puti ng buhok… Kung talagang maampon natin si Lilly, sa tingin ko kukulayan niya talaga ng puti ang kanyang buhok.”

Hindi napigilan ni Avery na matawa: “Kung gusto ka niyang magpakulay, hayaan mo siyang magpakulay! Magiging maganda ang hitsura ng anumang kulay ng buhok na kinulayan ni Shea.” Property © NôvelDrama.Org.

“Hahayaan ko munang kumalma si Shea, at pagkatapos ay magpapasya sa loob ng ilang araw.” Sinabi ni Wesley, “Ang pagkulay ng kanyang buhok Pagkatapos ng lahat, hindi ito masyadong maganda para sa kalidad ng balat at buhok ng ulo.”

“Ang sinabi mo ay talagang walang epekto. Hangga’t hindi ka nagpapakulay ng iyong buhok nang madalas, ito ay dapat na maayos. O maaari mo siyang bilhan ng puting peluka.” Iminungkahi ni Avery, “marami siyang suot na peluka.”

Wesley: “Hindi ko man lang naisip ito. Kakausapin ko siya pagkatapos kong masuri si Lilly.”

“Well. Nakita nina Layla at Robert si Lilly kagabi at sobrang nagustuhan nila siya.” Nakangiting sinabi ito ni Avery, at mabilis na nawala ang ngiti sa kanyang mukha, “Sana talaga ay makatagpo din si Haze ng taong gumagabay sa kanya ng maayos.”

“Talagang magiging. Napakabait mo, siguradong hahayaan ng Diyos na mabuhay ng maayos si Haze. Hindi mo man siya makilala ngayon, naniniwala akong makikilala niyo ang isa’t isa sa hinaharap.” Binigyan siya ni Wesley ng pag-asa.

Mas gumaan ang pakiramdam ni Avery.

Matapos gawin ang isang serye ng mga eksaminasyon kay Lilly sa umaga, ang dermatologist ay nagsagawa ng isang pulong kasama ang ilang iba pang mga eksperto.

Sa hapon, nagbigay sila ng detalyadong mga resulta ng diagnostic.

“Oculocutaneous albinism ang kondisyon ni Lilly. Ang kundisyong ito ay medyo mas malala kaysa sa simpleng ocular albinism, ngunit ang kanyang kondisyon ay hindi ang pinakamasama. Hangga’t ginagawa niya ang pang-araw-araw na proteksyon, maaari siyang mamuhay tulad ng isang normal na tao. Gayunpaman, nangangailangan ito ng maraming enerhiya mula sa mga magulang. Kung pupunta siya sa paaralan, kailangan mong sabihin sa guro ng paaralan ang tungkol sa kanyang mga pamamaraan sa pag-aalaga. Sa kasalukuyan, kung ang pasyente ay walang sakit, walang epektibong interbensyon sa gamot. Titingnan natin kung malulutas ang problemang ito sa hinaharap.

Isang mabisang gamot sa sakit.”

Pagkalabas ng ospital, iniuwi ni Avery si Lilly.

Sa pagbabalik, tinanong ni Avery si Lilly, “Tita Shea, sino ang kasama mo ngayon, gusto mo ba siya?”

“Ako.” Nang sabihin ito ni Lilly, tumaas ang sulok ng kanyang bibig, at ang kanyang tono ay napakasaya.

“Little Lilly, gusto ka niyang alagaan. Willing ka bang tumira sa bahay niya? May anak siyang mas bata sa iyo. Kung pupunta ka sa bahay niya, mamahalin ka niya bilang panganay niyang anak.” Pansamantalang tanong ni Avery.

“Tita Tate, mabuti ba kayong magkaibigan ni Auntie Shea?” tanong ni Lilly.

“Kami ay hindi lamang mabuting magkaibigan, kundi pati na rin mga kamag-anak.” Isang matingkad na ngiti ang ipinakita ni Avery kay Lilly, “Sa bahay ko ka man o sa kanya nakatira, ganoon din ang pakikitungo ko sa iyo.”

“Sabi ni Auntie Shea, may malubha rin daw siyang sakit, at pinagaling mo siya. Auntie Tate, ang galing mo!” Tumingin si Lilly kay Avery na may paghanga sa mukha.

“Sayang naman at hindi kita mapagaling.” Napabuntong-hininga si Avery, “pero naniniwala ako na may doktor na makakapagpagaling sa iyo sa hinaharap.”

Lilly: “Cool Auntie.”

Avery: “Siyempre, ikaw ang pinaka-cool na batang babae.”

“Tita Tate, kailan po ako makakaakyat ng bundok? Kung titira ako sa bahay ni Auntie Shea, sasabihin ko ba sa mga amo? Sabihin mo sa aking mabuting kaibigan.

Maaari ko bang imbitahan siya sa aking bahay sa hinaharap?”

“Medyo gabi na ngayon. Pupunta ba tayo sa bundok bukas? Maaari kang mag-imbita ng mabubuting kaibigan anumang oras mo gusto. Pwede natin silang batiin bukas. Bababa ng bundok ang mga kaibigan mo para makipaglaro sa iyo.” sabi ni Avery.

“Auntie Tate, napakabait mo sa akin. Paglaki ko, gagantihan kita.” sabi ni Lilly. Bahagyang maasim ang kanyang ilong, at medyo nasasabik siya, “Kung ang aking matalik na kaibigang si Siena ay makakatagpo ng isang mabuting tao tulad ni Auntie Tate, Sapat na.”